Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Het levensverhaal van Keyvan Shahbazi gun je niemand, en toch zou je wensen dat er (een stuk) meer Keyvan Shahbazi's op deze wereld rondliepen. Als jongeman werd hij opgesloten en op gruwelijke wijze gemarteld door de Iraanse Revolutionaire Garde, waarna hij in 1983 vluchtte naar Nederland. Daar studeerde hij Psychologie aan de UvA, en groeide uit tot columnist (eerst de Volkskrant, momenteel de Telegraaf) en daarna tot schrijver. Het is één ding om een nieuwe taal te leren en je verstaanbaar te maken, het is een tweede om er zo bedreven in te raken dat je er hele boeken in kunt schrijven - en goede ook. Zijn in 2021 verschenen debuutroman De Amerikaan van Karadj raden we iedereen van harte aan, evenals het deze week verschenen De prijs van vrijheid, een bundeling met zijn beste stukken van de afgelopen jaren. Keyvan heeft van dichtbij gezien en ondervonden wat het islamisme behelst - op zich een goede reden om het onderwerp te mijden en je kaken op elkaar te houden, maar dat zit niet in zijn karakter. Hij was van plan om in zijn nieuwe boek een Mohammed-cartoon af te drukken, maar zijn uitgever wilde er niet aan. Een gesprek met een moedig en mooi mens, en tevens een van de belangrijkste islamcritici van Nederland. Koesteren, zo iemand.

*NB: De prijs van vrijheid winnen? Aan het eind van de podcast zit een prijsvraag

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Zoals gezegd schuift om de week Timon Dias (nom de plume: Spartacus) aan om de boel eens even helemaal de moeder te duiden, of gewoon een beetje slap te ouwehoeren natuurlijk, dat kan ook. Zijn we blij mee, want Timon kan niet alleen ontzettend goed praten maar ook nog eens ontzettend goed luisteren en die combinatie is zeldzaam. Deze week ter tafel: islamofobie (een merkwaardige parapluterm die gretig wordt gebruikt om islamkritiek gelijk te schakelen aan moslimhaat, en zo een serieus en fundamenteel gesprek bemoeilijkt of onmogelijk maakt), de veelbesproken Netflix-serie Adolescence, en de handelsoorlog die Trump afgelopen woensdag begon.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Eddy Terstall, tja, wie is Eddy Terstall, weet je dat echt niet jongen, nou goed. Gevierd filmregisseur, scenarioschrijver, columnist. Maakte daarnaast een geweldige theatervoorstelling over Theo van Gogh. Scherpe geest, onuitputtelijke voorraad anekdotes. Amsterdammer, Ajacied, en een van de initiatiefnemer van Vrij Links, een club die een links voorstaat dat, nu ja, niet volslagen debiel is. Het gesprek gaat over PSV-Ajax, Johan Cruijff, films maken, dictatorschap, in hoeverre het leuk is om met Eddy te werken, de fusie tussen GroenLinks en PvdA, woke rechts in Amerika, waarom het zo verdomde belangrijk is het westen te verdedigen, en nog een boel andere onderwerpen.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

We gaan het radicaal anders doen. Nee wacht, we blijven precies hetzelfde doen, maar om de week schuift vanaf nu onze eigen Timon Dias aan, hier publicerend onder nom de plume Spartacus. Timon is een soort duider des vaderlands, dus die kan je er goed bij hebben. Vandaag op de agenda: hoe zit het eigenlijk met onze eigen sneuvelbereidheid, Trump is eigenlijk ontzettend gevoelig en wat Timon vindt van online pesten.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Geerten Waling, mooie vent, historicus, publicist, intellectueelmeneer, momenteel journalist bij EW Magazine. Mengt zich graag in het publieke debat en doet dat scherp. Rechtsdragend en recalcitrant, maar altijd doordacht. Onlangs stond een sterk, zij het enigszins deprimerend stuk van hem in EW, met de veelzeggende titel Het verdriet van de democratie. We citeren: "Liefst 81 van de 150 Tweede Kamerzetels behoren toe aan fracties die tegen het establishment zijn. De meeste van die zetels bevinden zich ter rechterzijde, 64 van hen zitten in de coalitie. Laat dat even indalen (...) De afkeer van dat establishment kan kwalijke vormen aannemen en grote schade veroorzaken. Maar erger nog dan een paar jaar een paar populisten in je regering moeten tolereren, is de gedachte dat ook zij niets doen om de teleurstelling om te buigen in hoop, om de ongehoorden weer te horen en de ­afgehaakten weer te laten aanhaken."

Afijn, reden genoeg om hem eens uit te nodigen voor de podcast - om het te hebben over de erfenis van Fortuyn, die bijna 23 jaar na die gruwelijke en laffe moord nog steeds niet echt verdeeld is, en over Schoof 1, dat zijn belofte maar niet waar wil maken. Over het verdriet van de democratie, kortom.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Sahar Meradji maakt steengoede documentaires. Over de wonderlijke wereld van wokisten, extreemrechts, hoeren, junkies en, meer recent, Nederlandse moslims. Die laatste vonden we zo goed (en beklemmend, en verschrikkelijk, en gekmakend) dat we haar na het kijken ervan meteen uitnodigden voor de podcast. Meradji is geboren in Iran, kwam op jonge leeftijd naar Nederland en is een ideale podcastgast: zo nu en dan draait ze de rollen helemaal om en zijn ondergetekende en collega Zorro plots geïnterviewden in plaats van interviewers. Even wennen, maar ook wel eens een keer leuk.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische - en over alles wat Tuur toevallig te binnen schoot, natuurlijk

Ach, Arthur van Amerongen. Wonderlijke verschijning. Geweldig schrijver en columnist (onder andere voor dit weblog), en in die hoedanigheid soms een beetje een pestkop, maar in het echt altijd de aardigheid zelve. Innemend ventje waarmee iedereen die hem ontmoet direct de rest van de avond in de kroeg wil zitten. 65-jarig mankind die het liefst iedereen op sleeptouw neemt. Al decennia verslaafd aan alles wat los en vast zit, maar verkeert desondanks in blakende gezondheid. Tuur vertelt op onnavolgbare wijze, schiet van de ene anekdote de andere in, en strooit gretig met namen - niet om interessant te doen, maar omdat er nou eenmaal veel mensen op zijn wonderlijke pad zijn gekomen. Wanneer de geïnterviewde een naam laat vallen, hoort de interviewer eigenlijk te pauzeren om even uit te leggen of te vragen wie dat is, maar dat heeft bij Tuur geen zin; dan duurt die hele podcast zo drie uur. 

Aan het eind van deze aflevering zit een heuse prijsvraag, die alleen te beantwoorden is na het luisteren van het hele gesprek. Drie gesigneerde boeken van onze gast, waaronder het eerder deze maand verschenen De Grote Straat Honden Bijbel, dat hij samen met zijn makker Rob Hoogland samenstelde.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Komt een linkse filosoof bij GeenStijl. En wat er toen gebeurde, geloof je nooit: best een goed gesprek. Marian Donner is publicist en schrijver, onder andere van het Zelfverwoestingsboek, een verrukkelijk antwoord op alle troep die onder de noemer zelfhulp wordt uitgegeven. Ze werkte bij de PvdA, zonder er ooit op te stemmen, en vond het er verschrikkelijk. Daarna werd ze telefoniste bij een callcenter, een baan die ze 12 jaar deed. Donner viert tekortkomingen, vaart op haar eigen kompas en voert gesprekken, ditmaal dus met ons.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Ach, het publieke omroepbestel, een artefact uit vervlogen tijden. Vrijwel niemand is er echt blij mee - zelfs mensen die op het Media Park werken hebben er een broertje dood aan, maar het is er, en we komen er maar niet van af. 

Enter Claire Martens, die namens de VVD na de laatste verkiezingen de Amsterdamse gemeenteraad inruilde voor de Tweede Kamer en media in haar portefeuille heeft. Ze schreef een plan over de toekomst van de publieke omroep dat op GSHQ jubelend werd ontvangen. (De VVD maakte er zelf ook nog een tamelijk mal filmpje over dat we niemand willen onthouden; premium content, hieronder na de break). Afijn, deze week schuift Claire aan in de podcast om erover te vertellen. Niet iedereen is blij met haar werk - de lobby van de NPO is een taaie, die haar ook niet zomaar ongemoeid laat. Interessant (en enigszins alarmerend) spul. Daarna neemt het gesprek nog een paar pikante wendingen als we doorbabbelen over rechts zijn in de een tikje (kuch) linkse Amsterdamse gemeenteraad, werken in deze Tweede Kamer in de nabijheid van dit kabinet, en waar Claire precies onredelijk boos van wordt.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Dit is: Nederland. Halina Reijn verovert de wereld met Babygirl - een fictief verhaal over fictieve personages - en prompt staan de kwaliteitskranten propvol met slecht geschreven en matig doordachte opiniestukken over de vraag of deze film nu juist feministisch is, of niet. Deugt de film? AvroTros maakt een of andere serie waarin fictieve boeren als fictief protest een fictieve aanslag plegen op een fictief asielzoekerscentrum, waarna een fictief personage dit fictieve zooitje vergelijkt met de NSB, en prompt grist Lientje haar telefoon uit haar BH en begint te twitteren. Kamervragen! 

We bespreken het deze week met niemand minder dan Martin modderfokking Koolhoven, de Dennis Bergkamp van de vaderlandse cineasten, die ook nog eens een ontzettend goede smaak heeft en net zo goed is in films maken als in over film ouwehoeren. Voorts blijkt hij uitstekend te kunnen ranten en als wij iets op prijs stellen is het dat wel. 

Ja, sorry, maar je bent gek als je 'm niet luistert.